MUSZTARDA

Musztarda jest jedną ze starszych przypraw. Musztarda powstaje ze sproszkowanych nasion gorczycy. Z brunatnej i czarnej gorczycy robi się musztardy ostre, z białej - łagodne.
Musztardy ostre i aromatyczne stosuje się wszędzie tam, gdzie należy nieco podnieść aromat potraw: do sosów, wołowiny, steków. Również pieczeń bardzo zyska, gdy surowe mięso przed włożeniem do piekarnika natrze się ostrą musztardą. Ten rodzaj jest idealny także do warzyw i jajek. W trakcie gotowania musztarda zawsze łagodnieje.
Łagodna musztarda nadaje się do zimnych mięs, sałatek, kiełbas, ryb i owoców morza. Pasuje do dań pikantnych i ostrych.
Im potrawa mniej wyrazista w smaku, tym musztarda powinna być ostrzejsza.
Musztardę zawsze dodaje się pod koniec gotowania, a najlepiej już do ugotowanej potrawy - zawarte w przyprawie olejki eteryczne podczas długiego gotowania mogą wyparować. Słoik musztardy przechowuje się szczelnie zamknięty, w lodówce na dolnej półce.

HERBATA

Herbatę należy przechowywać w szczelnych naczyniach, bez dostępu powietrza. Mogą to być pojemniki szklane lub porcelanowe. Naczyń blaszanych można używać tylko wtedy, gdy herbatę zapakujemy dodatkowo w papier. Susz herbaciany zapakowany w papierową torebkę najlepiej od razu włożyć do szczelnego pojemnika ze szkła, ceramiki lub metalu. Nie będzie chłonął obcych zapachów, wilgoci i nie straci własnego aromatu.
Właściwa ilość herbaty to jedna łyżeczka na jedną szklankę. Jeśli parzymy herbatę granulowaną, wystarczy płaska łyżeczka, jeżeli herbatę liściastą - to należy wsypać czubatą łyżeczkę. Czajniczek, w którym będziemy przyrządzać napar, powinien być ceramiczny lub szklany. Musi być suchy i dobrze ogrzany, najlepiej z przykrywką.
Herbatę należy zalać natychmiast po zagotowaniu się wody. Wodę z kranu warto filtrować lub używać niskowęglanowej niegazowanej wody mineralnej. Herbatę zieloną i białą zalewamy wodą o temperaturze 80-90 st. C. Zieloną parzymy 3-5 minut, białą do 8 minut. Żółta i mate wymagają wody jeszcze chłodniejszej, o temperaturze 70-80 st. C. Optymalny czas parzenia wynosi kolejno: 3-5 minut i 10-15 minut. Lapacho gotujemy na wolnym ogniu 5-15 minut. Pozostałe herbaty zalewamy wrzątkiem i parzymy kilka minut. Tę samą porcję zielonej herbaty można zaparzać kilkakrotnie. Również fusy białej herbaty znawcy proponują zalewać ponownie.
Filiżanka do herbaty powinna być wykonana z jak najcieńszej porcelany. Oprócz filiżanek mogą być zwykłe szklanki, wykonane z cienkiego szkła.
Zanim zaczniemy delektować się filiżanką herbaty, powinniśmy odczekać około 5 minut. W ciągu pierwszych dwóch minut do roztworu dostaje się teina, a w czasie następnych dwóch minut wydzielają się garbniki, które wiążą teinę.

DOBRE RADY

1. Produkty z dużą ilością błonnika należy dokładnie jeść i żuć, dzięki czemu zwiększa się wydzielanie śliny i soku żołądkowego. Dieta bogatoresztkowa wymaga picia około 2 litrów płynów dziennie, najlepiej wody mineralnej.
2. Jeśli zdarzy się, że kupimy twaróg zbyt kwaśny, należy zawinąć go w pergamin i włożyć do wody na kilka godzin.
3. Młode listki rzodkiewek nadają się również do sałatek. Po usunięciu liści rzodkiewki można przechowywać w lodówce, w plastykowej torebce, w pojemniku na warzywa do 7 dni.
4. Aby zachować jak najwięcej wartości odżywczych, ziemniaki najlepiej gotować w łupinach i dopiero obierać (największe bugactwa są pod skórką). Wiosną jednak, kiedy w kiełkujących ziemniakach tworzy się szkodliwa solanina, trzeba je grubo obierać i gotowac w dużej ilości wody.

GOTOWANIE KASZ

Metody gotowania kasz:
- na sypko: kasze grube (perłowa, pęczak, jaglana, gryczana) wsypujemy do wrzącej wody  z niewielkim dodatkiem tłuszczu (zapobiega rozklejaniu się kasz) i gotujemy, aż wchłoną płyn. Później "dogotowujemy" je, trzymając garnek z kaszą nad parą lub wstawiając go do nagrzanego piekarnika;
- rozklejanie: kasze drobne (jęczmienna, manna) mieszamy z zimnymi płynami (woda, mleko) i dodajemy do gotującego się. Jeśli chcemy przyrządzić kleik, wsypujemy kaszę do zimnej wody i, mieszając, podgrzewamy do zagotowania. Trzymamy na wolnym ogniu, aż kasza rozklei się całkiem.

GOTOWANIE RYŻU

Najwięcej wartości odżywczych ma ryż w postaci nie oczyszczonych ziaren. Gotowanie ryżu zależy od rodzaju ziaren i potrawy, jaką zamierzamy przyrządzić.
Jeśli gotujemy ryż na sypko, najprościej kupić długoziarnisty w torebkach - gotować wg załączonego przepisu. Popularne jest gotowanie w niewielkiej ilości wody: na 2 i1/4 szklanki wrzątku wsypuje się 1 szklankę przemytego na sicie ryżu, soli, miesza, przykrywa i gotuje od chwili zawrzenia 7 minut. Potem zostawia sie w szczelnie przykrytym naczyniu, aby ryż "doszedł".
Znacznie łatwiejszy sposób to wsypać ryż do dużej ilości osolonego wrzątku z dodatkiem odrobiny tłuszczu, gotować, aż będzie miękki i odcedzić. Można też gotować ryż na wywarze jarzynowym z dodatkiem tłuszczu.
Do potraw słodkich najlepiej użyć okrągłego ryżu deserowego. Można do jego gotowania dodać mleka. Ryż należy mieszać drewnianą łyżką, by nie uszkodzić ziarenek.

DOBRE RADY

1. Przeznaczone do zamrożenia mięso mielone rozłóż płasko na folii - szybciej je potem rozmrozisz.
2. Uszlachetnisz naleśniki, dodając do ciasta skórkę otartą z pomarańczy i nieco likieru pomarańczowego.
3. Zasmażkę do zup możesz zastąpić surowym, obranym i drobnostartym ziemniakiem - świetnie zagęszcza rzadki wywar.
4. By ciasto nie przypaliło się od spodu, na blaszkę wsyp nieco soli.
5. Biszkop nabierze wykwintnego aromatu, jeśli formę do pieczenia zamiast bułką tartą obsypiesz wiórkami kokosowymi.
6. Do ciasta drożdżowego zamiast mleka dodaj kefir. Dzięki temu będzie bardzo delikatne i dłużej zachowa świeżość.
7. Duszona na patelni cebula nie przypali się, jeśli oprószysz ją mąką.
8. Jeśli ugotowałaś za dużo makaronu, następnego dnia możesz go dodać do zupy lub sałatki. Przedtem odśwież go jednak, przelewając gorącą wodą lub wrzuć na kilka sekund na wrzątek, potem dokładnie osącz.

CZEKOLADA

Dobrej jakości tabliczka czekolady jest twarda, ale łatwo ją połamać. Górna powierzchnia powinna być błyszcząca i mieć wyraźny wzór. Spód może być matowy, a jeżeli jest to czekolada z bakaliami - to nawet nierówny. Szary nalot na tabliczce powstaje na skutek błędów w produkcji lub niewłaściwego przechowywania. Nalot nie dyskwalifikuje smakowo czekolady, ale czyni ją mniej apetyczną.
Dobrze zawiniętą tabliczkę można przechować w miejscu suchym i chłodnym. Ale błędem jest trzymanie jej w lodówce - czekolada chłonie zapachy i wilgotnieje.

PRZYRZĄDZANIE SOKÓW

Sposób przyrządzania soków nie jest wcale skomplikowany,aczkolwiek trzeba pamiętać o kilku obowiązujących tu regułach. Soki powinny być przyrządzane z roślin hodowanych na nawozach naturalnych, a jeśli nie, to należy je przed wyciskaniem obrać (w przypadku kiwi i papai zawsze, przy cytrusach jest to zalecane). Trzeba je dokładnie umyć i usunąć zbędne części. W owocach cytrusowych zostawiamy białą część miąższu. Pestki niektórych owoców mogą być przepuszczane przez sokowirówkę (np. cytryny, limonki, melony, winogrona). Absolutnie nie należy wyciskać skórki pomarańczy i grejpfrutów, liści marchwi i rabarbaru (zawierają substancje toksyczne), pestek jabłek (niewielkie ilości cyjanku) oraz liści selera (goryczka). Przed wyciskaniem owoce należy pokroić w mniejsze cząstki. Najważniejsze jest jednak to, żeby przyrządzać je bezpośrednio przed spożyciem, a w każdym razie nie przechowywać przez dłuższy czas w lodówce.

SMAŻENIE NA OLEJACH

Najlepiej smażyć potrawy na oleju rzepakowym, oliwie z oliwek oraz mieszaninach olejów roślinnych. Oleje: słonecznikowy, kukurydziany i sojowy zaleca się głównie do spożycia na zimno: do sałatek, surówek i sosów majonezowych. Czas smażenia powinien być krótki, a tłuszcz używany jednorazowo (to znaczy wylewany po przygotowaniu posiłku). W zasadzie wszystkie oleje roślinne nadają się do krótkotrwałego, jednorazowego smażenia w warunkach domowych, a także do duszenia (ogrzewanie potraw z dodatkiem wody, pod przykryciem, do temperatury ok. 100 st. C).
Do frytowania przeznaczone są specjalne, częściowo utrwardzone tłuszcze oraz olej palmowy.
W temperaturze chłodniczej niektóre oleje i oliwy (np. oliwa z oliwek, olej arachidowy) mogą mętnieć i krzepnąć. Do smażenia nie stosuje się raczej olejów tłoczonych na zimno, gdyż ulegają one niekorzystnym zmianom nawet w czasie krótkotrwałego smażenia.
Oleje roślinne powinno się przechowywać w chłodnym i ciemnym miejscu, aby jak najdłużej zachowały swoje cenne właściwości. Niewłaściwie przechowywane łatwo ulegają jełczeniu. Termin przydatności do spożycia wynosi zazwyczaj od 3 do 12 miesięcy.

NALEWKI

Powraca moda związana z tradycją wyrobu nalewek. Szklane naczynie wypełnione domowym alkoholem coraz częściej pojawia się na naszych stołach. Nie ma jednej recepty na stworzenie dobrej mieszanki owoców i alkoholu. Jednak zawsze trzeba używać spirytusu 60-70 procentowego, rozcieńczonego przegotowaną i wystudzoną wodą. Gdy przygotowujesz nalewkę z owoców, wpierw wydryluj je i rozgnieć na miazgę. Alkohol musi przykryć je w całości.

Oto kilka porad dotyczących wyrobu nalewek:

1. Do produkcji nalewek nie używamy owoców niedojrzałych, zepsutych, nadgniłych, starych ziół, zwietrzałych korzeni. Nalewka nabierze wtedy niedobrego smaku.
2. Owoce pestkowe przeznaczone do nalewki trzeba wydrylować (tylko kilka zostawiamy w calości), gdyż wydzielający się z pestek kwas pruski jest niezdrowy i zagłusza smak owoców.
3. Aby nalewka uzyskała ładny, nasycony kolor i intensywny aromat, powinniśmy zalewać owoce słabym alkoholem, np. wódką zamiast spirytusem.
4. Nalewki wymagają filtrowania, gdyż na dnie naczyń, w których je nastawiamy, wytrąca się osad. Najlepiej cedzić je wprost do butelek - przez bibułę filtracyjną lub watę ułożoną w lejku.
5. Nalewki i likiery owocowe oraz korzenno-ziołowe są tym lepsze, im dłużej leżakują. Naprawdę wyborne stają się po 3-4 latach dojrzewania.
6. Butelki (byle nie plastikowe) ze zlaną i przefiltrowaną nalewką powinny być szczelnie zakorkowane i przechowywane w chłodnym, suchym i ciemnym miejscu, aby wyrób nie stracił koloru.
7. Po przygotowaniu nalewek czy likierów i zlaniu ich do butelek należy zaznaczyć rok produkcji.